50 Asylbewerber_innen im Hungerstreik (München)
Pressemitteilung 22. Juni 2013: Rund 50 Asylbewerber_innen sind heute am Rindermarkt in München in den Hungerstreik getreten. Dier Erklärung dazu im Folgenden auf Englisch, Französisch und Farsi:
From: striking asylum seekers in Munich- Germany
To: Angela merkl, minister president of Germany and Andreas Voßkuhle ,President of the Constitutional Court
We are asylum seekers from different countries who reside around Germany but we came plague of living in isolating camps, exclusion of freedom of movement and every nights nightmare of deportation. We are not willing to live in this situation, even one more day.
We are only alive in these situations while we are aware of why we are here. We are here because the war, with the weapons and very developed suppression technologies manufactured in your countrie(s), has destroyed our safety in areas where we have born. We are here because hundred years of colonization and exploitation and fatal economic boycotts, have destroyed political and economical infrastructure of peripheral countries. We are here because your political and economical friendships in supporting dictatorships, out of “firs world” borders, are closing the ways on forming civil resistance in those geographical areas.
Because of these, we don’t see the German government (and other first worlds governments) in the position to ask our reasons of being here or judge about it in its own judicial system. We know living in welfare and safety as a right for everybody and for achieving our earliest rights of humans (right of staying, right of educating, right of working, freedom of movement, right of choosing living place and etc) only one way exists for us and that is acceptation of our asylum applications.
Today in the streets of Munich, in heart of so-called democratic Europe which its human rights slogans scratched everybody’s psyche, we are going on hunger strike for getting our number one acceptation of asylum (a16) and the government of Germany only has 3 days for realizing this demand.
Now you are responsible about our life and we want to clarify for everybody that in 21st century, the life of human being is more important or some pieces of paper?
Des demandeurs d‘asile en grève à Munich
Angela Merkel, Chancelière de l’Allemagne
Andreas Voßkuhle, Le Président de la Cour Constitutionelle Federale de l’Allemagne (‘Bundesverfassungsgericht’)
Nous sommes des demandeu.ses.rs d’asile de différents pays qui résident en Allemagne. Nous ne voulons plus vivre dans des camps d’isolation, privés de la liberté de mouvement et ayant des cauchemars de déportation toutes les nuits. Nous ne voulons plus vivre dans cette situation, même pas un jour de plus.
Nous sommes seulement vivants dans cette situation à cause d’être conscients des raisons pour lesquelles nous sommes ici.
Nous sommes ici à cause des guerres, qui est nourrie des armes et des technologies d’oppression très développées, produites dans vos pays, ont détruit notre sécurité dans les régions où on est nés. Nous sommes ici parce que des centaines d’années de colonisation et d’exploitation et des boycotts économiques fatals ont détruit les infrastructures politiques et économiques des pays périphériques. Nous sommes ici parce que vos amitiés politiques et économiques qui soutiennent des dictatures, loin des frontières du « premier monde » ferment la possibilité de former de la résistance civile dans ces régions.
C’est la raison pour laquelle nous ne voyons pas le gouvernement allemand (et d’autres gouvernements du premier monde) dans la position de demander nos raisons d’être ici ou de juger sur cela dans son propre système judiciaire. Nous savons que, vivre dans le bien-être et en sécurité est un droit de tout être humain et afin d’obtenir nos droits humains (le droit de rester, le droit à l’éducation, le droit de travail, le droit de liberté de mouvement, le droit de choisir le lieu d’installation etc.) il n’existe qu’un seul chemin pour nous et cela c’est l’acceptation de nos applications d’asile.
Aujourd’hui dans les rues de Munich, dans le cœur de l’Europe appelée ‘démocratique’ dont les slogans des droits de l’homme grattent la psyché de chacun.e, on va entrer en grève de la faim afin d’obtenir notre acceptation d’asile numéro un (§16a) et le gouvernement d’Allemagne n’a que trois jours pour réaliser cette demande.
Maintenant, vous êtes responsables de nos vies. Nous voulons montrer à tous la position du gouvernement allemand, qu’au XIXe siècle, de morceaux de papier sont plus importants que la vie des êtres humains.
از: پناهجویان اعتصابی در مونیخ_آلمان
به انجلا مرکل صدر اعظم آلمان و آندریاس فورسکوله،رئیس جمهور دادگاه قانون اساسی آلمان
ما پناهجویانی از کشورهای مختلف هستیم، که در جایجای کشور آلمان ساکن بوده ولی از زندگی در کمپ‌های منزوی کننده ، محرومیت از تردد آزاد، و کابوس هر شب دیپورت به ستوه آمده و حاضر به زندگی در این شرایط، حتی برای یک روز دیگر نیستیم.
در حالی در این شرایط صرفا زنده مانده ایم، که از چرایی مهاجرت اجباری مان آگاهیم
اینجایم زیرا جنگ، با تسلیحات و تکنولوژی دست اول سرکوب گر ساخت کشور (های) شما، امنیت مان را در جایی که در آن به دنیا آمده ایم نابود کرده است. اینجاییم چرا که استعمار و استثمار چند صد ساله و تحریم های اقتصادی کشنده، زیر ساخت های سیاسی و اقتصادی کشورهای «پیرامونی« را نابود کرده است. اینجا هستیم چرا که روابط دوستانه اقتصادی و سیاسی شما در حمایت از دیکتاتوری ها، خارج از مرزهای «جهان اولی» تان، راه را برای شکل گیری مقاومت
مردمی در آن جغرافیاها مسدود کرده است.
به همین منظور، دولت آلمان (و دیگر دولتهای «جهان اولی») را در جایگاهی نمی دانیم که چرایی اینجا بودنمان را مورد پرسش قرار داده و یا ان را در سیستم قضایی خود قضاوت کنند. زندگی در امنیت و رفاه را حق هر انسانی می دانیم و برای دستیابی به ابتدایی ترین حقوق انسانی (حق ماندن، حق تحصیل، حق کار، تردد آزاد، حق انتخاب محل زندگی و …) یک راه برای ما وجود دارد و آن دریافت قبولی درخواست پناهندگی مان است.
امروز در خیابانهای شهر مونیخ، در قلب اروپای به اصطلاح دموکراتیک، که شعارهای حقوق بشری اش روان همگان را ساییده است، جهت دریافت قبولی درجه یک پناهندگی (آ ۱۶) وارد اعتصاب غذای تر می شویم، و دولت آلمان، برای تحقق این خواسته، تنها سه روز فرصت دارد
حال مسئولیت جانمان با شماست و می‌خواهیم برای همگان مشخص شود که در قرن ۲۱، جان انسان با ارزش تر است یا چند برگ کاغذ.
_______________________________________________
